Pokolenie JC

Wielkanoc ma swoje źródło w żydowskim święcie Paschy. Jest to święto biblijne, którego przestrzeganie zalecił Izraelitom sam Bóg. Pascha miała być pamiątką wydarzenia, które towarzyszyło Żydom przy ich wyjściu z Egiptu. Kiedy faraon po wielu dotykających jego kraj plagach wciąż nie chciał wypuścić ludu Bożego z ziemi egipskiej, Bóg postanowił ostatecznie objawić mu swoją moc. Nakazał Izraelitom, aby przygotowali baranka, pomazali jego krwią drzwi swoich domów, a następnie spożyli wieczerzę w swoich rodzinach. W nocy śmierć miała dotknąć wszystkich pierworodnych w kraju. Jedynie domy, oznaczone krwią baranka, miały zostać pominięte. Wspaniałość symboliki tego święta możemy zrozumieć dopiero wtedy, gdy zwrócimy uwagę na wydarzenia opisane w Nowym Testamencie – śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Jezus został ukrzyżowany w czasie świętowania żydowskiej Paschy, a prorok Izajasz w ten sposób mówił o nadchodzącym Mesjaszu: „Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich”(Iz 53,7). Jedynym symbolem wielkanocnym, który ma powiązanie z chrześcijaństwem, jest baranek. Tak, jak niewinne zwierzę było zabijane przez Izraelitów, tak Jezus, chociaż był bez grzechu, został uznany za przestępcę i ukrzyżowany. Co więcej – tak, jak krew baranka ratowała domy Izraelitów przed śmiercią, tak krew Jezusa ratuje przed śmiercią nas, niezależnie od naszej narodowości. Bóg nie patrzył na to, kto znajdował się w pomazanym krwią domu – zwracał uwagę jedynie na oznaczenie, którego wykonanie zalecił. Jezus Chrystus umarł na krzyżu, aby uratować przed duchową śmiercią każdego, kto się do Niego zwróci. Żydzi musieli uwierzyć Bogu i zgodzić się na Jego sposób uchronienia ich przed śmiercią. Podobnie my dzisiaj musimy uwierzyć, że Jezus jest dla nas jedynym sposobem na uniknięcie śmierci za nasze grzechy. Zmartwychwstanie Jezusa natomiast jeszcze bardziej upewnia nas w tym, że On jest godzien zaufania i rzeczywiście ma moc dać nam życie wieczne. Zmartwychwstając, Chrystus udowodnił, że jest Panem życia i śmierci. Jeśli mógł powstać z martwych, oznacza to, że może również nas wzbudzić do życia, choćbyśmy nawet umarli (Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. – mówi Jezus w J 11,25).

Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, to nie są mity czy bajki. Wydarzenia związane z Jego życiem są historycznie udokumentowane. Rękopisów, potwierdzających historyczność tych wydarzeń jest o kilka tysięcy (!) więcej niż na przykład rękopisów, mówiących o istnieniu Juliusza Cezara. Dzisiaj żaden poważny historyk nie odważy się podważyć faktu śmierci Jezusa. Ale również faktu Jego zmartwychwstania, które wydaje się być wydarzeniem niemożliwym i fantastycznym, do dziś nikt nie potrafi obalić! Tworzone są różne teorie spiskowe związane ze Zmartwychwstaniem, jednak są one na tyle trudne do udowodnienia, że najbardziej wiarygodną wersją zdarzeń wydaje się być po prostu to, że Jezus rzeczywiście powstał z martwych. Nowy Testament w formie historycznej relacji dokładnie opisuje wydarzenia związane ze zmartwychwstaniem Jezusa. Według tych relacji ponad 500 osób widziało zmartwychwstałego Jezusa, a wielu z nich w momencie opisywania tych wydarzeń jeszcze żyło! Czy apostoł odważyłby się pisać o tym, gdyby wiedział, że odbiorca jego listu, sprawdzając te informacje i docierając do rzekomych naocznych świadków, natknie się na kłamstwo? Na jakiej podstawie stwierdzamy, że zmartwychwstanie jest niemożliwe? Czy nie uważamy tak tylko dlatego, że jest to rzecz ponad naturalna? Jeśli tak, dlaczego myślimy, że rzeczy ponad naturalne nie mogą mieć miejsca? Skoro Bóg jest dawcą życia, bez problemu może przywrócić życie komuś, kto umarł. Również my, jeśli uwierzymy zmartwychwstałemu Jezusowi, możemy mieć pewność, że choćbyśmy umarli, jednak powstaniemy do życia!

Składamy wszystkim serdeczne życzenia z okazji Świąt Wielkanocnych! Niech w tym czasie w Waszych sercach nastąpi głębokie zrozumienie śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa - z pewnością dwóch najważniejszych wydarzeń w historii świata!

Abraham musiał żyć tak blisko Boga, ta relacja musiała być na tyle rzeczywista, że był on w stanie zrobić wszystko, co rozkazał Bóg. Wiem, że Abraham musiał mieć także mnóstwo pokory i uległości wobec Niego i nigdy nie był mądrzejszy, ale zdanie Ojca było najważniejsze, obojętnie czy mieściło się w ludzkim umyśle, czy zdawało się być irracjonalne.

Abraham można powiedzieć, że dość dobrze znał Boga. Nie wiem, czy można stwierdzić o kimś, że Go zna, ale na pewno po części jest to możliwe, przez doświadczenia, różne wydarzenia…. Takich doświadczeń miał możliwość przeżyć Abraham bardzo często. Dlatego kiedy usłyszał, że ma po prostu złożyć ofiarę ze swojego największego szczęścia, pierwszego w życiu dziecka, na które czekał kilkadziesiąt lat, nie pomyślał nawet o jakimkolwiek nieposłuszeństwie. Tak Bóg powiedział, tak należy zrobić! Cóż za pokora! Abraham wczesnym rankiem ruszył w podróż w celu dokonania Bożego rozkazu. Jednak w trakcie wędrówki powiedział sługom:"ja i chłopiec pójdziemy tam (na górę Moria, gdzie miał zabić swojego syna), a gdy się pomodlimy, wrócimy do was.” 1Moj.22:5. Co mógł przeżywać Abraham w czasie tej trzydniowej wędrówki? Myślę, że zastanawiał się jak Bóg z tego wybrnie, co On przygotował, skoro zapowiedział już dawno potomstwo „tak liczne jak gwiazdy”, niemożliwe do policzenia, potomstwo z tego właśnie syna, Izaaka! W Hebr.11:19 jest napisane: „sądził, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych…” i pewnie z taką nadzieją szedł w kierunku góry Moria. Szedł, ale był gotowy to zrobić!

Wyobrażasz to sobie? Cóż za miłość do Boga – miłość przewyższająca wszelkie czyny, wszelkie inne obiekty miłości…miłość wielka, ale połączona z pełnym zaufaniem wobec obietnic. Abraham słynie z wielkiej wiary. Był zawsze w swoim życiu w tym miejscu, w jakim miał być!

Czy mnie stać na małe kroki wiary? W sprawach codziennych często mamy okazję sprawdzić tą naszą wiarę i miłość. Nasza miłość musi być połączona z wiarą! Czy Izaak wrócił razem z ojcem do Sary? Oczywiście!!! I tak oczywista jest wierność naszego Boga! Jeśli dał Ci jakąś obietnicę, jeśli zapisał jakieś obietnice w Biblii, to masz tylko czekać cierpliwie na ich spełnienie. W każdej sprawie.